آموش پرورش خلاقیت در کودکان

آموزش کودک باید طوری باشد که او را به سوی سؤالات تازه هدایت کند. معلم باید هنگام جواب دادن به سؤالات کودک او را به سوی مهارت­های جدیدی سوق دهد و از به کار بردن کلماتی از قبیل: بلی، خیر، هرگز و امثال آن دوری کند. این نوع جواب­ها نمی ­تواند ارتباط کاملی بین سؤالات کودک و معلومات قبلی او برقرار کند.

سؤال در واقع انعکاس، از ذهن تشنه ­ای است که می­ خواهد با دریافت جواب، از فردی که بهتر از او می­داند خود را سیراب کند، اگر چه احتیاج باید فوراً برآورده شود ولی کمی مکث بین سؤال و جواب، غالباً می ­تواند افکار و ایده یمفید، جهت صحبت و گفت­گو به بار آورد.

والدین و مربیان باید درباره امور و مسایلی که مربوط به کودک می ­شود حتی درباره ی مسایل مدرسه و امور خانه نیز که دخالت کودک، در آن کارها لازم است و (ضرری ندارد) از او نظر بخواهند و عقاید او را مانند عقاید بزرگ­سالان، (در حضور خود کودک) به بحث و گفت­وگو بگذارند

یکی از مشخصات انسان خلاق، این است که خود، توانایی­ اش را در انجام امور، به کار می­ گیرد. وظیفه ­ی والدین و مربیان است که این قابلیت را زنده نگه دارند و به کودکان اجازه دهند که گاهی اوقات مطابق ذوق و سلیقه ­ی خودشان اشیاء را کشف کنند. مراقبت­ها و دخالت­های بیش از حد بزرگسالان، در جزء جزء زندگی و رفتار کودکان تأثیر می­گذارد و قابلیت یادگیری مبتکرانه ­ی آنها را ضعیف می ­کند.

از کودک­تان تقاضا کنید تا جملات ناتمام، داستان­های ناکامل، تصاویر، نقاشی­های نیمه تمام و حتی اشیاء ناقص را کامل کند. برای او اسباب­ بازی­هایی بخرید که خودش بتواند آنها را به یکدیگر متصل کند و با آنها مدل­های مختلفی خلق کند.

علاوه بر مشاهده­ ی اشیاء لازم است کودک آنها را لمس نماید. زیرا مشاهده­ ی شیء به تنهایی، کنجکاوی کودک را ارضا نمی ­کند. کودکانی که از لمس کردن اشیاء محروم می­ شوند، توانایی لازم جهت کشف و اختراع را از دست می ­دهند، در حالی که مشاهده، همراه با لمس اشیاء آنها را در بازی­های خیالی، اختراعات و پاسخگویی به آزمون­های خلاقیت یاری می­دهد. به کودک­تان اجازه دهید وسایل بی­ خطر منزل را لمس کند، مخصوصاً او از بیرون کشیدن ظروف آشپزخانه از داخل کابینت­ها و بازی با کاسه، قابلمه و بشقاب لذت زیادی می­برد. خودتان شرایط چنین کاری را برایش فراهم کنید.